Praktijk voor Gestalttherapie en relatietherapie

Categorie: Uncategorized Pagina 1 van 3

Verschillen in de relatie overbruggen

‘Als partners zijn we twee verschillende mensen’

Omgaan met verschillen is een thema waar het in relatietherapie vaak over gaat. Nogal wat stellen die ik begeleid, lopen hier tegenaan. In het begin van je relatie ben je verliefd. Alles is fijn, leuk, nieuw en spannend. In de verliefdheidsfase komen jullie verschillen minder naar voren. Vanuit je verlangen naar het samenzijn wordt er soms ook minder aandacht aan besteed. Stellen hebben lang niet altijd een duidelijk beeld van wat hun relatie zou moeten zijn. Ze gaan automatisch uit van het romantisch ideaal waarbij je helemaal samen bent en er geen verschillen bestaan. Ofwel, het samenvloeiingsmodel.

Opeens zijn er de verschillen

Maar als je in de tweede fase van je relatie bent, komen er doorgaans meer verschillen naar boven. Dat kan best een verrassing zijn, want je hebt al die tijd gedacht dat jullie het vooral eens zijn. Als partners heb je eigenlijk het liefst dezelfde behoeften en verlangens op hetzelfde moment.

Maar elk mens is natuurlijk anders. Verstandelijk weten we ook dat niemand hetzelfde is. Dat is echter de ratio. Veel stellen vinden het best lastig om hun onderlinge verschillen te zien en ermee om te gaan. De nieuwsgierigheid die je in het begin voor elkaar had, waarbij je graag wilt weten wie de ander is, is weggeëbd. Daardoor is de kans dat je er in alle openheid naar vraagt, klein geworden. Jullie verbinding stokt. Als stellen geen zorg besteden aan wat er gebeurt, zal dat effect hebben op de relatie.

Aanpassen aan verschillen

Hoewel stellen natuurlijk allemaal anders reageren, zie ik als gestalttherapeut regelmatig dat partners met hun verschillen omgaan door zich aan te passen. Dit kan bij één of bij beide partners gebeuren, op uiteenlopende manieren. Misschien lijkt het aan de buitenkant alsof het prima met de relatie gaat, want jullie lijken helemaal op één lijn te zitten. Op zich is samenvloeien (confluentie) op momenten geen probleem. Het is juist een aspect van elke mooie relatie. Maar als er altijd een sterke samenvloeiing of aanpassing tussen partners is, is er een zwakke grens tussen ‘ik’ en ‘jij’. Partners durven zichzelf als persoon niet duidelijk te onderscheiden en kunnen moeilijk vanuit hun eigen ideeën, opvattingen of principes handelen. Denk maar aan de stellen die dezelfde jassen dragen en elkaar ‘paps’ en ‘mams’ noemen.

Referentiekader

Het is in een relatie essentieel dat je je als partners realiseert dat je twee verschillende mensen bent. Ieder mens heeft een eigen referentiekader. Dit persoonlijke uitgangspunt, dat je vanaf je vroegste jeugd hebt opgebouwd, bepaalt hoe je over dingen denkt, hoe je zaken ervaart en wat voor gevoelens dit bij je oproept. Je referentiekader, dat veel te maken heeft met je persoonlijke achtergrond, neem je mee in je relatie.

Wij en ik

Als kinderen bijvoorbeeld uit een familiecultuur komen waarbij ze hebben geleerd dat het individuele minder belangrijk is dan het gezin, zullen ze denken dat ze voor het ‘samen’ moeten gaan. Als er thuis weinig ruimte was voor het waarnemen en ontwikkelen van hun eigen behoeftes en verlangens, zijn ze zich als kind misschien erg gaan aanpassen en hebben ze minder bewustzijn ontwikkeld over wat ze zelf graag zouden willen.

Wat gebeurt er in een relatie als de andere partner bijvoorbeeld uit een gezin komt waar juist het individuele voorop stond? Stel dat deze persoon zich op die punten sterker heeft ontwikkeld, weet wat de eigen behoeftes en verlangens zijn en thuis wellicht strategieën heeft geleerd om deze wensen vorm te geven en daar ook echt voor te gaan staan.

De kans is groot dat deze persoon in de relatie vaker de ‘ik’-partner is die weet wat de eigen gevoelens en wensen zijn, van daaruit handelt, ook de woorden heeft om daar uiting aan te geven, en goed voor zichzelf kan zorgen. De ‘wij’-partner is degene die geleerd heeft minder stil te staan bij de eigen behoeftes en meer voor het geheel te zorgen. Als de ‘ik’-partner bijvoorbeeld koffie wil, regelt hij of zij dat voor zichzelf. De ‘wij’-partner zal eerder de ander vragen of deze ook koffie wil, zet zich in voor het geheel. De partners lijken echt samen. Maar de ‘wij’-partner komt zelf te kort.

Druk uitoefenen

Er zijn stellen waarbij een partner veel druk op de ander uitoefent om zich aan te passen en de ander daar ook aan tegemoetkomt. Hun verschillen lijken verdwenen. Er is geen minpool en geen pluspool meer. Het lukt partners niet goed om zich bewust te zijn van hun eigen emoties en die uit te drukken. Ze reageren vooral op elkaars gedrag en gevoelens. Ook onderzoeken ze niet meer waarom de één dit wil en de ander dat wil. Het is de vraag of verschillen eigenlijk nog wel mogen bestaan? Als er een taboe op ligt, kunnen meningsverschillen resulteren in plotselinge emotionele uitbarstingen.In relatietherapioe leer je omgaan met de verschillen en problemen binnen de relatie
Als een partner per se wil winnen, betekent dat samenwonen met een verliezer die gefrustreerd achterblijft. Deze conflicten kunnen leiden tot kwetsuren. Als deze niet worden verzorgd, kun je als partners afstand en verwijdering ervaren.

Relatietherapie

In relatietherapie onderzoeken we welke ideeën partners hebben over een relatie, en of ze goede voorbeelden kennen. Ook gaan we op zoek naar wie je bent. Centraal staat daarbij dat ieder mens uniek is en een eigen referentiekader heeft. We staan stil bij vragen als: heb je als kind geleerd om vorm te geven aan je verlangens, je behoeften en je ideeën? Ken je jezelf? Durf je jezelf te zijn? Wanneer je je eigen referentiekader beter kent, kun je er meer naar handelen en jezelf zijn. Dat helpt ook om de ander beter te begrijpen.

We staan stil bij omgaan met (menings-)verschillen. Wat heb je hierin geleerd? Hoe ga je als partners met elkaar om? Waar komen de patronen in de relatie vandaan?

Het gaat om het ontdekken van elkaars eigenheid. Je bent tenslotte op elkaar gevallen juist ook vanwege de verschillen. Deze verschillen zullen in jullie relatie blijven bestaan. De vraag is of je erkent dat je allebei anders bent, hoe je hiermee omgaat en dat vormgeeft. Ik noem dat differentiatie. Het betekent dat je leert om jouw waarheid in contact te brengen met de ander. Om op een rustige en onderzoekende manier met elkaar te praten over de verschillen, waarbij je elkaars waarheid erkent, er nieuwsgiering naar bent en samen te zoeken naar hoe je ermee om kunt gaan.

In zijn boek ‘Duurzame liefde’ (1996) schrijft Jürg Willi o.a. dat partners zich juist ontwikkelen door weerstand te ervaren bij de ander. Het accepteren en waarderen van verschillen, zorgt er voor dat je als persoon en partner kunt groeien. Als relatietherapeut help ik stellen om vaardigheden te ontwikkelen en samen dit proces te ervaren om daarmee de basis voor jullie relatie te versterken.

Sympathie of Empathie

Sympathie en empathie zijn twee belangrijk thema’s die voorkomen in mijn werk als relatietherapeut met echtparen. Met name mannen slaan hierbij vaak de plank mis. Vrouwen hebben empathie nodig in plaats van sympathie. Wanneer ze dit niet krijgen voelen ze zich niet gehoord en gezien. Mannen raken gefrustreerd, vaak geërgerd en onmachtig doordat hun vrouw ontevreden is. Ze begrijpen dan niet wat hun vrouw nodig heeft. En hebben het gevoel erg hun best te doen.

Je best doen met, helpt niet

Als mannelijk therapeut leg ik aan mannen uit dat je best doen, in de vorm van aardig zijn, zorgen voor, vaak niet werkt bij vrouwen. Vrouwen zitten niet te wachten op sympathie. Vrouwen hebben behoefte aan empathie. Dit betekent dat vrouwen het gevoel willen hebben dat hun mannen met hun meevoelen.

we-are-waiting-1440342Soms noem ik het, hen het gevoel geven dat ze mee in de put gaan zitten zonder dat ze er zelf mee overspoelt raken. Mannen ervaren dit in de put zitten vaak als een tegennatuurlijke beweging. Ze willen weg van ongemakkelijke gevoelens in actie komen, handelen, problemen oplossen of het leed verzachten. Echter dit handelen geeft in de interactie met vrouwen geen verbinding. Vaak heeft dit een averechts effect. Ze voelen zich niet gezien door hun man en alleen staan in hun proces.  En hebben het idee dat hun gevoelens er niet mogen zijn, maar wegmoeten. Brené Brown heeft er een mooie filmpje over gemaakt om dit te illustreren wat een prachtig inzicht geeft in dit proces: Empathie

Verbinding

Verbinding in mijn relatie

Verbinding is in elke relatie heel belangrijk. Hoe is het gesteld met de verbinding in jullie relatie? Om daar achter te komen, zou je  de onderstaande test van  John Gottman en Nan Silver kunnen doen uit het boek: De zeven pijlers van een goede relatie.

Relatietest

Lees de uitspraken en zet een kruisje onder ja of nee:

  1. We vinden het leuk om kleine dingen samen te doen, zoals bijvoorbeeld klussen of tv-kijken Ja/Nee
  2. Ik kijk ernaar uit om vrije tijd met mijn partner door te brengen. Ja/nee
  3. Aan het eind van de dag is mijn partner blij om mij te zien. Ja/nee
  4. Mijn partner heeft meestal belangstelling voor mijn standpunten. Ja/nee
  5. Ik vind het fijn om dingen met mijn partner te bespreken. Ja/nee
  6. Mijn partner is een van mijn beste vrienden. Ja/nee
  7. Ik denk dat mijn partner mij beschouwt als een goede vriend(in). ja/nee
  8. Wij vinden het fijn om met elkaar te praten. Ja/nee
  9. Als we samen op stap zijn gaat de tijd heel snel. ja/nee
  10. We hebben elkaar altijd veel te vertellen. Ja/nee
  11. We maken veel plezier samen. ja/nee
  12. We zitten vaak op dezelfde golflengte. ja/nee
  13. We hebben dezelfde waarden. Ja/nee
  14. We vinden het fijn om de tijd op dezelfde manier door te brengen. Ja/nee
  15. We hebben veel dezelfde interesses. Ja/nee
  16. We hebben dezelfde dromen en doelstellingen. ja/nee
  17. We vinden vaak leuk om dezelfde dingen te doen. ja/nee
  18. Ook al hebben we enigszins ander interesses, ik geniet van de interesses van mijn partner. Ja/nee
  19. Wat we ook samen doen, gewoonlijk vermaken we ons goed. Ja/nee
  20. Mijn partner vertelt me als hij/zij een rotdag heeft gehad. Ja/ nee

Relatiescore

Geef jezelf een punt voor elke “ja”.

10 of meer? Gefeliciteerd! De relatie is op het gebied van de verbinding sterk. Het wijst uit dat jullie op verschillende momenten van het dagelijks leven er voor elkaar zijn en verbinding met elkaar maken. Door de verbinding die jullie maken bouwen jullie een zogezegd “tegoed” op. Dit “tegoed” vorm een basis die steunt geeft op moeilijkere momenten. Je zou dit kunnen vergelijken met een bankrekening waar je in de plus of  in de min kunt staan.

Minder dan 10: Uit deze relatietest blijkt dat het op het gebied van verbinding beter zou kunnen. De aandacht op elkaar richten tijdens de dagelijkse activiteiten maakt je relatie stabieler. Wanneer je als partner investeert in de relatie door naar je partner te luisteren, elkaar serieus te nemen en hulp te bieden, laat je de relatie groeien.

 

Samengestelde gezinnen: een mooie stap om goed over na te denken

Je wordt verliefd. Jullie ontmoetten elkaar op het schoolplein wanneer jullie je kinderen op de woensdagmiddag van school haalden. Jouw oudste en zijn jongste zitten bij elkaar in de klas. Het klikt tussen jullie. En de kids lijken het ook gezellig met elkaar te hebben. Langzaamaan wordt jullie relatie serieuzer en uiteindelijk denken jullie aan samenwonen. Beiden weten jullie heel goed dat het belangrijk is om goed na te denken wanneer je jullie kinderen onder één dak wil laten samenleven.

Stiefgezinnen in Nederland
In 2007 publiceerde het CBS een onderzoek waaruit bleek dat het aantal stiefgezinnen in Nederland 150.000 is. Het aantal kinderen wat in stiefgezinnen woonden was toen ruim 280.000. In werkelijkheid lag het aantal stiefgezinnen toen al hoger, aangezien het CBS gebruik maakte van het huishoudensstatistiek. Daarin worden niet alle soorten stiefgezinnen meegenomen. Stiefgezinnen met bijvoorbeeld kinderen van beide (nieuwe) partners worden niet als stiefgezin geregistreerd, maar als twee eenoudergezinnen in één huis. Volgens Dagblad Trouw heeft een samengesteld gezin een statistische roeping om te mislukken: slechts een derde is na vijf jaar nog bij elkaar. Natuurlijk, je moet voorzichtig zijn en er niet onbezonnen aan beginnen. Maar samengestelde gezinnen kunnen ook heel mooi en waardevol zijn.

Veilige omgeving
Een tijd terug stond er in de bijlage van de Volkskrant een artikel over samengestelde gezinnen. Een man schreef in die bijlage dat hij zó verliefd was, dat hij zo snel mogelijk bij zijn nieuwe liefde in wilde trekken, zowel met zijn kinderen als die van haar. “We gingen zo op in die daverende verliefdheid dat niemand in onze omgeving, wij al helemaal niet, ook maar enig risico zag toen we onmiddellijk samen een huis betrokken (…) waarin we met haar twee kinderen en met mijn drie kinderen (…) konden wonen” aldus de man in het artikel. Later komt hij erachter dat ze niet goed hebben nagedacht over de consequenties voor hun kinderen. “Ik was zo gelukkig met die twee gezinnen dat ik totaal niet in de gaten had dat mijn dochter van 10 er helemaal geen zin in had. Ik had mijn kinderen regelrecht uit ons eigen gezin overplaatst naar dit samengestelde gezin. Ik dacht werkelijk dat ik ze daar een groot plezier mee deed. Hoe onvoorstelbaar naïef van me.” Uiteindelijk kiezen ze beiden voor hun kinderen en besluiten ze weer uit elkaar te gaan. Gelukkig eindigt het verhaal daar niet, want maanden later ontmoeten ze elkaar weer en blijken ze nog steeds gek op elkaar. Ze krijgen weer een relatie, maar houden die relatie tussen hen tweeën. De kinderen blijven gewoon waar ze zijn. “Wij zijn een gezin met z’n vieren, mijn vrouw is een gezin met haar twee dochters. En ik ben met haar een liefdespaar.”

Enkele Valkuilen?
1. Te snel gaan samen wonen: Ouders die na een scheiding relatief snel gaan samenwonen met een nieuwe partner, realiseren zich vaak onvoldoende dat hun kinderen een ander beleving hebben van de situatie. Heb ook voor de andere beleving. Zodat een ieder kan wennen aan de nieuwe situatie op haar of zijn eigen tijd en tempo. Overhaast zaken niet! Ook al lijkt dit in praktische zin handig.
2. Onderschat de cultuurverschillen in elkaars gezinnen niet: Bijvoorbeeld tafelgewoontes, hoe om te gaan met eten, muziek die aan staat. Andere gewoontes van anderen die geen bloedverwant zijn. Het zijn misschien kleine dingen, maar onderschat de impact niet.
3. De rolverdeling in het ouderschap: als ouders kunnen we gedragingen van kinderen persoonlijk maken. Dit is een valkuil waardoor we emotioneel geraakt worden. Het is belangrijk om als ouder met een open blik naar de situatie te blijven kijken. Het kind reageert vooral op de situatie. En keurt jou per definitie niet af als persoon. Het zijn mooie tips om mee te nemen, want hoewel sommigen van deze valkuilen misschien wel herkenbaar zijn voor jouw situatie, zijn ze vooral handig om van tevoren al over na te denken. Zo voorkom je dat er wellicht een negatieve sfeer in jullie nieuwe gezin ontstaat, en richt je je juist op de mooie aspecten van een samengesteld gezin.

Mooie aspecten
En die mooie aspecten zijn er ook genoeg. Zo leren kinderen in samengestelde gezinnen met elkaar samen te werken en oplossingen te bedenken. Ook kan het voor een kind gezellig zijn om een grote familie en sociaal netwerk te hebben. Bovendien, als je (weer) gelukkig bent straal je dat uit en heeft dat effect op de mensen om je heen, ook op je kinderen.

Boekentip: samen gesteld
Bovenstaande aspecten komen ook voor in het boek Samen gesteld van Ietje Heybroek & Boukje Overgaauw. Het boek geeft nieuwe en belangrijke inzichten bij het fuseren van gezinnen. Ook staan er zowel persoonlijke ervaringen in van stiefouders, als ervaringen van hulpverleners en begeleiders van stiefgezinnen. In mijn praktijk weet ik dat twee gezinnen samenvoegen een hele klus kan zijn. IK wil je daar graag bij helpen. Als relatietherapeut kan ik ondersteuning bieden in het bespreken van de verschillende aspecten die erbij komen kijken wanneer je wilt gaan samenwonen wanneer je beiden kinderen hebt. Maak gerust een afspraak met mij.

 

 

 

 

Relatietips voor jonge gezinnen

In mijn vorige blog had ik je al beloofd dat ik wat dieper in zouden gaan op relatietips voor jonge gezinnen. Dat wil ik bij deze doen.

‘Dat overkomt mij niet’
Als je samen jullie eerste kindje krijgt, verandert er van alles. Natuurlijk brengt dat veel mooie momenten met zich mee, maar het is voor jullie beiden erg wennen aan deze nieuwe situatie. En deze nieuwe situatie zorgt gegarandeerd voor momenten waar je niet op berekend bent. Of dingen waarvan je misschien wel altijd gedacht hebt: ‘dat overkomt mij niet’.

Nachtrust
In de vorige blog kon je al lezen dat jonge vaders en moeders na het krijgen van hun eerste kindje vaak in een relatiecrisis belanden. Eén van de dingen die anders wordt als je een baby gekregen hebt is je nachtrust. En juist dat blijft zo belangrijk dat dat meteen onze eerste tip is: denk om je nachtrust. ‘Maar hoe dan?’ vraag je je misschien af. Maak met elkaar duidelijke afspraken over wie wanneer uit bed gaat om te troosten, te voeden als het kind de fles krijgt, etc. Maar ook: laat jullie kleine gewoon eens logeren bij iemand, zodat jullie een goede nacht kunnen maken.

Verder: ik hoor geregeld dat het de gewoonte is om in het begin de baby bij je op de kamer te laten slapen. Dat betekent niet alleen dat (meestal één van) jullie van ieder kreuntje wakker kunnen worden, maar ook dat de baby van jullie wakker kan worden. Dus wen je zo snel mogelijk er aan om de baby op een eigen kamer te laten slapen, desnoods met de deur open. Dat geldt ook voor grotere kinderen: laat ze bij voorkeur in hun eigen bed slapen. Als je ze daar van jongs afaan aan went, scheelt je dat later veel problemen. Een kind voortdurend tussen je in zorgt er niet alleen voor, dat je onrustiger slaapt, maar ook dat je minder intiem bent met elkaar.

Quality time
Als je samen je eerste kind hebt gekregen, verlies je elkaar wel eens uit het oog. Hou dat in de gaten en neem tijd voor je relatie en voor elkaar als partner. Je doet er goed aan om deze tijd in te plannen, want met een baby komt die ‘quality time’ niet meer vanzelf. Onderzoek samen wat jullie beste manier van praten is: tijdens het wandelen, in de auto, op de bank, tijdens het koken, voor het slapen gaan; noem maar op. Daarnaast is het belangrijk dat jullie samen dingen blijven ondernemen: ga een avondje uit en laat iemand oppassen op de baby. Praat niet alleen maar over de baby als jullie een avondje weg gaan, maar praat met en over elkaar. En doe eens iets anders: sla de bioscoop over en doe iets wat jullie nog nooit gedaan hebben. Onderzoek heeft uitgewezen dat samen nieuwe dingen doen, je uit je comfortzone haalt. Dat verhoogt de leuke spanning (testosteron)en maakt jullie weer meer aantrekkelijk voor elkaar.

Opvoeding
In het begin hoef je voornamelijk alleen nog te ‘zorgen’ voor jullie kleine, maar uiteindelijk zul je ook moeten gaan opvoeden. Overleg daarover met elkaar. Overleg over opvoeding waarbij de man als vader een eigen plek inneemt en niet denkt dat de vrouw deskundiger is dan hij. Want dat is tegenwoordig lang niet altijd meer het geval! Jullie moeten het samen doen. Bespreek met elkaar wat jullie onzekerheden zijn over deze nieuwe fase in jullie leven. Stel elkaar de vraag: hoe wil je een gezin zijn? Wat zijn belangrijke waarden en normen voor jullie (jou)? Welke verwachtingen heb je samen? Hoe was jouw opvoeding? En wat wil je daarvan meenemen en wat wil je echt anders doen? Maak het concreet.

Hulp en opvoedingsadviezen
Komen jullie er samen even niet uit? Loop je tegen dingen aan? Durf hulp te vragen! Aan je ouders, vrienden, andere jonge stellen, maar het is ook niet gek om bij instanties aan te kloppen die je verder kunnen helpen. Wacht daar niet te lang mee en schaam je daar niet voor! Er zijn in iedere regio hele goede opvoedcursussen, waar je echt veel aan kunt hebben (bijvoorbeeld Gordon trainingen)

En of je nu om hulp vraagt of niet, waarschijnlijk zul je heel veel opvoedingsadviezen krijgen. Belangrijk daarbij is: jullie moeten het zelf doen, maak dus ook je eigen keuzes. Voel je niet verplicht om alle adviezen op te volgen, maar selecteer zelf welke je in de wind slaat en welke je waardevol vindt.

Mannen versus Vrouwen
Neem het je partner niet kwalijk als hij/zij op andere prioriteiten gefocust is dan jij bent. Jullie zijn nu eenmaal anders. Dat vraagt natuurlijk wel overleg en dialoog. Ga niet met elkaar in discussie, alsof er maar één waarheid is. Beide invalshoeken zijn nodig bij de opvoeding van een kind! Dus zorg dat je goed wordt in het sluiten van effectieve compromissen.

‘De helft van jonge ouders belandt in een relatiecrisis na hun eerste kind’

Verschillende jeugdhulporganisaties hebben samen een brandbrief gestuurd waarin ze aankaarten dat jonge ouders niet genoeg toerusting krijgen voor het ouderschap en de impact die dat heeft op hun relatie.

100 scheidingen per dag
Elk jaar worden er in Nederland meer dan 35.000 huwelijken ontbonden. Dat geeft een gemiddelde van ongeveer 100 scheidingen per dag. Van jonge ouders krijgt de helft te maken met een relatiecrisis nadat ze hun eerste kind gekregen hebben. En een meerderheid van kinderen jonger dan 18 jaar leeft in Nederland in een eenoudergezin. Dat zijn zomaar wat cijfers.

Relatiecrisis
De ChristenUnie heeft naar aanleiding van de brandbrief Kamervragen gesteld. Tweede Kamerlid Joel Voordewind: “Ik schrik ervan als ik hoor dat de helft van de jonge ouders na het krijgen van hun eerste kind een relatiecrisis doormaakt. Het gezond houden van je relatie gaat niet vanzelf en door verwachtingen beter te managen en ouders beter voor te bereiden kan een hoop onnodig leed worden voorkomen.”

Verwachtingen m.b.t. je relatie
‘Verwachtingen managen’. Een politieke kreet waarmee wordt bedoeld dat je je bewust wordt van je verwachtingen en die naar elkaar uitspreekt. En dat je samen kijkt hoe realistisch die verwachtingen zijn en hoe je ze kunt realiseren.

In Nederland is er ontzettend veel informatie te vinden over zwangerschap, geboorte en verzorging van jonge kinderen. Bijvoorbeeld bij de huisarts, verloskundigen, op het internet en in tijdschriften en boeken. Desondanks valt het krijgen van kinderen veel jonge stellen tegen.

In mijn praktijk kom ik ze regelmatig tegen: gestresst en uitgeput door de slapeloze nachten, alleen nog maar aan het overleven. Dikke make-up moet de wallen en in-witte huid verbergen. Opa’s en oma’s doen al het mogelijke om bij te springen. Maar niet iedereen heeft een opa en/of oma in de buurt. En zelfs als die er is, dan lost dat nóg het probleem niet definitief op. Want naast het drukke gezin, is er vaak ook nog een drukke baan! En een druk sociaal leven, waar je toch ook niet onderuit kunt.

Veel stellen slagen er niet in om een team te worden in deze moeilijke tijd. Slagen er niet in om goed voor zichzelf te zorgen en om beurten uit te rusten. Ze worden kribbig, hebben geen reserves meer en zo wordt die relatiecrisis langzamerhand een feit. Terwijl het zo mooi had moeten zijn….

‘Gewonigheid’
In het boek ‘Liefde, een onmogelijk verlangen?’ van psychiater Dirk de Wachter kunnen we een heleboel punten halen waar we wat van kunnen leren. Een quote: “De allergrootste beproeving voor de duurzame liefde is ‘gewonigheid’. Dagelijkse sleur is niet prettig. Liefde kan er gemakkelijk aan kapotgaan. Maar echte liefde zal zich net daarin bewijzen. Dat is een moeilijke boodschap voor onze generatie, die is opgegroeid met de illusie van reclamebeelden en de paradijselijkheid van de liefde.”

Vak op school
Ik  als relatietherapeut zeg vaak dat ‘relaties’ een vak op school zou moeten zijn. Gewoon, om mensen te leren wat een relatie betekent en wat je hierin kunt tegenkomen. Stellen met jonge kinderen komen bij de geboorte van hun eerste kind voor het eerst van hun leven vaak dingen tegen die tegenvallen. In onze maakbare maatschappij, waarin veel successen worden behaald en alles lijkt te kunnen, is dit dan zwaar en lijken stellen daar samen niet tegen bestand. Het is goed om te leren omgaan met periodes waarin het zwaar is, het is goed om te leren om het tijdens die periodes ook vol te houden samen. Om af te sluiten met een quote uit het boek van Dirk de Wachter: “Het leven is onvolmaakt, en vaak is het heel gewoon. Als liefde dat overleeft, kan zij het gewone opnieuw bijzonder maken.”

Hoe overleef je de tropenjaren met jonge kinderen?
Maar hoe doe je dat? Hoe zorg je dat de liefde overleeft in zulke drukke, lastige tijden? 

Reageer hieronder en vertel:
Hoe is het jullie gelukt om die zware tijd met jonge kinderen te overleven als stel? Wat heeft jullie geholpen? Welke tips kun je lotgenoten geven?

Help, mijn gevoel is weg

Hoe is het mogelijk om passie ook langdurig te combineren met degene waar je de vaatwasser mee deelt ? Dat vraagt Stephan Sanders zich vertwijfelt af in zijn column Duurzame lust (VN, 23 juni 2009). Je bent dol op elkaar maar kent ook elkaars vuile onderbroeken. Zodra je  gaat samenwonen, en afspreekt wie er  verantwoordelijk is om de kalkontharder te kopen, verdwijnt vaak  de passie.

Moderne neurowetenschappen beschouwen het als normaal dat passie in een relatie in de loop van de tijd afneemt. Brandende hartstocht maakt plaats voor ‘houden van’ en ‘maatjes worden’ . Eerst giert de adrenaline van verliefdheid door je  bloed, zodat je aan het waagstuk begint, daarna stroomt de oxytocine, het knuffelhormoon, door je aderen, zodat je een nest kan bouwen.

Een relatie kan eventueel zonder seks, mits beide partners voldoende emotionele warmte ervaren en vastbesloten zijn iets van hun relatie te maken (”committent”). Een relatie kan niet zonder een vorm van intimiteit.

“Apart slapen houdt je relatie spannend”, kopte een krant onlangs. Hoe dat zo?

Stellen die naar mij toekomen voor relatietherapie zijn juist ontevreden over de mate waarin ze contact ervaren. Daar lijkt apart slapen niet direct bij te helpen.

Er is vaak kou in de relatie geslopen, in de gesprekken en ook tussen de lakens. Je ervaart een gebrek aan emotionele en lichamelijke intimiteit. Je vraagt je af of je nog bij elkaar wilt blijven, het gebrek aan warmte kan zelfs een reden worden om te willen scheiden.

In een (langdurige) partnerrelatie loopt alles op rolletjes omdat je samen vaste gewoontes hebt ontwikkeld. Pizza op vrijdag, inkopen doen op zaterdagochtend en wandelen met de kinderen op zondagmiddag.

Om alles geolied te laten verlopen zijn vaste patronen efficiënt. Ze geven rust en veiligheid, je hoeft het wiel niets steeds opnieuw uit te vinden. De communicatie is doelmatig: aan de keukentafel afstemmen wie wat wanneer gaat doen. Lastige onderwerpen worden vermeden, verschillen worden gladgestreken. Voor je het weet ga je steeds meer op elkaar lijken.

De prijs van deze ‘geoliede machine’ zou kunnen zijn dat je huishouden weliswaar lekker draait, maar jij zelf een gebrek aan ‘twinkeling’ ervaart. Het samenzijn mist een bepaalde intensiteit. Je hebt een ‘vlak’ gevoel bij elkaar. “Mijn gevoel is weg”, denk je misschien zelfs bij jezelf.

Vaste gewoontes kunnen zo vanzelfsprekend zijn dat je  niet meer stilstaat bij je eigen gevoelens en wensen. Wat zijn jouw behoeftes? Misschien houd jij helemaal niet van pizza. Als je je te weinig bewust bent van je eigen behoeften, dingen waar jij echt gelukkig door wordt, kan je ze niet bevredigen en is het geen wonder dat je matheid ervaart.

Hoe kan de relatietherapie je hierbij helpen? Als relatie/gestalttherapeut nodig ik je uit om meer stil te staan bij je eigen gevoelens en behoeften. Dat doet ik door je te vragen naar wat je ervaart in het hier en nu in de situaties die ontstaan tijdens de gesprekken met mij, jou en je partner. “Wat gaat er nu in je om?”, is een vraag die vaak gesteld wordt. Zo komt er een proces op gang en word je je steeds meer bewust van je eigen gevoelens.  Ook je partner komt aan de beurt. Vervolgens is de vraag hoe jullie met verschillende behoeftes omgaan. Het is belangrijk verschillen (deels) te laten bestaan. Voor aantrekking zijn twee polen nodig.

Weten wat je voelt en wilt, daar kom je achter als je (af en toe) alleen bent. Dingen voor jezelf doen, eigen vrienden opzoeken, investeren in je eigen ontwikkeling laten je ontdekken wat jij wilt en wat jou gelukkig maakt.

De energie die jou dit oplevert kan voor nieuwe warmte tussen jou en je partner zorgen. Want wat je ontdekt in de ‘buitenwereld’ kan je inbrengen in je relatie.

Dus slaap maar (eens) apart. Dan weet je weer wat je mist.

 

 

 

 

 

 

 

Vakantie voorbij: terug naar relatiesleur?

De meeste vakanties zijn voorbij. De scholen zijn, tot vreugde van vele ouders, weer begonnen. Eindelijk weer structuur in het dagelijkse leven.
Dat drukke leven eist meteen weer zijn tol. Voor je het weet ben je vergeten hoe fijn jullie het samen hadden op vakantie en leven jullie weer langs elkaar heen. Of ergeren jullie je weer aan elkaar. Of val je weer terug in oude patronen van weinig geduld en aandacht voor elkaar.

Alle energie naar het werk?

Als relatietherapeuten zien we vaak hoe bij veel mensen de meeste energie en de beste kwaliteiten in het werk gestoken worden. ‘Thuis’ wordt een plek om bij te komen. Ga maar eens bij jezelf na hoeveel energie je nog over hebt als je thuis komt. We zeggen wel eens:”Partner en kinderen moeten het doen met de ‘leftovers’ , de restjes energie. ”
De werkgevers in Nederland zijn eigenlijk goed af: zij krijgen de leukste, aardigste, geduldigste en creatiefste kanten van hun werknemers te zien. En ‘thuis’ krijgt de uitgeputte, gestreste, rustbehoevende partner. Geldt dit ook voor jou?

Drukke agenda

Waar de werkgever de beste energie krijgt en thuis de restjes, is het ook nog goed om eens te kijken hoe het thuis dan gaat. Het patroon waar de meeste ouders na een vakantie snel in terugvallen, is dat de energie thuis in de eerste plaats naar de kinderen en hun drukke agenda’s gaat. De één moet naar voetbal, de ander naar zwemles, weer een ander naar een of andere muziekles. Dan zijn er nog kinderfeestjes, waarbij die van je eigen kinderen meestal ongelooflijk veel tijd en voorbereiding vragen. Vervolgens boodschappen doen en koken en alle andere huishoudelijke taken, die ná het werk nog gedaan moeten worden. Kinderen voorlezen en naar bed brengen en als je geluk hebt, ben je om 21.00 uur klaar en plof je uitgeput op de bank. De meeste stellen hebben dan geen puf meer om nog aandacht aan elkaar en aan de relatie te besteden.

Aandacht voor elkaar inplannen

Als wij als relatietherapeuten stellen de opdracht geven om twee keer in de week een half uur echt aandacht aan elkaar te besteden, komen ze vaak de volgende sessie terug met de constatering dat ze hier niet aan toe gekomen zijn. Een schokkende ontdekking.

In de vakantie word je niet afgeleid door allerlei sociale en andere verplichtingen. Dan komen veel stellen wél aan elkaar toe en genieten daar van. Ze komen tot rust, de lontjes worden weer langer, er is meer aandacht voor elkaar. Veel dingen blijken dan ineens veel makkelijker te gaan.

Rust en aandacht voor jezelf en voor elkaar zijn dus blijkbaar belangrijke aspecten van een relatie. Eigenlijk weet iedereen dat natuurlijk. Dus hoe houd je dat vast ná de vakantie?

In onze ervaring lukt dat zelden automatisch. Dus als je dat echt wil, zul je die specifieke aandacht voor en tijd met elkaar echt moeten plannen. Samen regelmatig een eind wandelen, bv na het eten, of uit eten of naar de film gaan. een leuke en goedkope is ook:  ‘vakantie houden in je eigen huis’ , d.w.z die logeerpartijtjes bij een vriendje voor alle kinderen tegelijk plannen en zelf lekker thuis blijven.

Afspraken met elkaar moet je inplannen. Net als die muziekles of dat kinderfeestje.

Meer weten?

Ben je benieuwd naar de manier waarop wij relatietherapie geven en hoe zo’n proces er mogelijk uitziet? Kijk dan eens op deze pagina.

 

 

 

 

 

Praten over seks

Geregeld komen er stellen in mijn praktijk die geen tot weinig seks (meer) hebben. Praten over seks is voor hen beiden vaak een lastig punt. Sommige onderwerpen lenen zich nou eenmaal makkelijker tot een gesprek, zoals bijvoorbeeld het praten over anticonceptie. Maar praten over seksuele problemen of seksuele behoeften? Dat is een ander verhaal. Dan kan praten over seks ineens veel lastiger zijn.

Waarom praten over seks belangrijk is

Om tot een goede en voor beide partners passende vorm van seksualiteit te komen, is het praten over seks wel erg belangrijk. Wie de seksuele verlangens van zijn of haar partner kent, kan daar beter rekening mee houden. Het kennen van je eigen behoeften en verlangens op seksueel gebied ligt daaraan ten grondslag. Wat vind je prettig of onprettig? Wat zijn goede dagen en tijden om te vrijen? Kan je voelen wanneer je gespannen of ontspannen bent? Praten over seks is belangrijk om seksueel gezonde keuzes te kunnen maken.

Praten over seks in relatietherapie

Praten over seks met je partner bevordert openheid en wederzijds vertrouwen. Belangrijk is daarbij wel dat je respectvol bent en je kwetsbaar durft op te stellen. Wanneer het praten over seks met elkaar niet (genoeg) lukt, kan je overwegen naar een therapeut te gaan. Ik kom in mijn praktijk geregeld kwesties tegen waaraan het niet kunnen praten over seks en elkaars behoeften/moeilijkheden ten grondslag ligt. Kijk voor meer informatie op website bij relatietherapie.

Lezen over seks als aanzet om te praten over seks

De Rutgerstichting heeft in samenwerking met de Rijksuniversiteit Groningen een prachtige site ontwikkeld over seksualiteit en relaties, over de leuke en minder leuke kanten. Wellicht zorgt het lezen van de artikelen op deze site tot de aanleiding voor een goed gesprek over seks met je partner. Kijk daarvoor op www.seksualiteit.nl.

Vreemdgaan, het einde van je relatie?

Betekent vreemdgaan voor jou het eind van de relatie? Of wil je elkaar eigenlijk niet kwijt? En ben je dan in staat je partner te vergeven? Kan jij jezelf vergeven, als je ontrouw bent geweest? En hoe zit het dan met vertrouwen? Kan ik mijn partner nog wel vertrouwen nu ik me zo verraden voel? Geregeld zie ik stellen in relatietherapie die hierop een antwoord zoeken. Een proces van verwerken en onderzoeken staat hen dan te wachten. Relatietherapie kan daarbij helpen. Vreemdgaan hoeft namelijk niet het einde van een relatie te betekenen.

Ontrouw doet een relatie, lang of kort, trillen op zijn grondvesten. Voor de bedrogen partner voelt het vreemdgaan als een enorme afwijzing. Maar ook de partner die ontrouw is geweest worstelt met zijn of haar gevoelens. Gevoelens als schuld, schaamte en vaak nog een verlangen naar de ander. Als er bij het vreemdgaan verliefdheid in het spel was, raak je dat gevoel niet zomaar kwijt. Na vreemdgaan, wordt de relatie niet meer zoals die was. Het eerst zo vanzelfsprekende vertrouwen heeft een knauw gekregen.

Niet op zoek naar een betere partner

Toch hoeft het ook niet meteen het einde van de relatie te zijn. Zoals Annet Heffels in haar boek ‘Hou je nog wel van me?’ zo treffend beschrijft, wordt voor vreemdgaan vaak een al te simplistische verklaring gezocht: “Er zal dan wel iets mis zijn geweest in de relatie, anders was het niet gebeurd.” De oorzaak is echter vaak gecompliceerder dan dat. Meerdere factoren spelen mogelijk een rol spelen. Verliefd worden op een ander kan je bovendien ook overkomen als je eigen relatie “gewoon goed” is, maar waarbij de heftigheid van de verliefdheid inmiddels wat is weggezakt. Bovendien, zo stelt Heffels, staat het vreemdgaan meestal ook helemaal niet voor het wegwillen bij hun eigenlijke partner. De ontrouwe partner ervaart het meer als twee verschillende relaties, met twee verschillende mensen waarvoor ze verschillende gevoelens hebben.

Ook de Belgisch-Amerikaanse therapeute Esther Perel stelt dat vreemdgaan niet perse iets is voor koppels die ongelukkig zijn. Geluk voorkomt namelijk geen affaires. In onze huidige cultuur worden relaties als goed beschouwd, wanneer deze volledig transparant zijn: totale eerlijkheid en openheid vormen de pijlers van de huidige relatie. Bovendien moeten deze transparante relaties aan al onze behoeften en wensen voldoen. Vreemdgaan wordt dan ook gezien als een teken dat er iets flink mis is in de huidige relatie. Want als men thuis gelukkig is, hoeft men niet vreemd te gaan, denken we. Zoals ook Heffels, is Perel het hier niet mee eens. In praktijk is het anders.

Dat doet de vraag reizen wat dan de oorzaak vormt van het vreemdgaan? Perel zegt hierover dat vreemdgaan niet gebeurt in de hoop een nieuwe partner te vinden, maar omdat we op zoek zijn naar iets in onszelf. Een stukje van onszelf dat we in onze huidige relatie zijn verloren. Zij legt hier meer over uit in haar TED talk, ….

Vreemdgegaan… en dan?

Ieder stel vindt zijn eigen weg na het vreemdgaan van zijn of haar partner. Dit hangt af van de draagkracht in de relatie. Belangrijk is dat stellen dit proces met elkaar aangaan. En niet uit impulsiviteit de keuze maken de relatie te verbreken. Tijdens relatietherapie ondersteun ik stellen in dat proces. Hen laten inzien wat ze met elkaar gemeenschappelijk hebben. Wanneer stellen er dan voor kiezen samen verder te werken aan hun relatie, maak ik geregeld mee dat de relatie opnieuw opbloeit. Ze praten meer en langer met elkaar dan voorheen. En ook het intiem fysieke contact krijgt een impuls. Het feit dat ze elkaar terugveroveren speelt daarin een zekere rol.

Een van de belangrijkste onderdelen van het verwerken van ontrouw is het uiten van gevoelens. Beide partners moeten daarbij leren elkaars gevoelens te verdragen. Dat betekent vaak meer luisteren en proberen in te leven, zonder je meteen te verdedigen of te gaan troosten. Openheid kan daarbij erg pijnlijk zijn, maar het levert ook een nabijheid op die je als stel wellicht allang kwijt was. De relatie zal niet meer hetzelfde zijn. De ontrouw laat een litteken achter, en dat schrijnt soms. Toch zijn er ook stellen die aangeven dat hun relatie na het vreemdgaan en de relatietherapie in een aantal opzichten beter is, dan hij ooit geweest is.

Pagina 1 van 3

© 2022 Wilfried Sluys Gestalttherapie