Wilfried Sluys Gestalttherapie

Praktijk voor Gestalttherapie en relatietherapie

Porno kijken en afspraken.

Door

Op juli 31, 2014

In Uncategorized

Daar kan ik kort over zijn: maak duidelijke afspraken met elkaar. In een eerdere post over het kijken naar porno werd een situatie geschetst waarin Jeroen geregeld naar porno kijkt. Zijn vrouw bleek daar niet van op de hoogte. Totdat ze hem betrapte…Dat leverde een vervelende situatie op. Duidelijk werd dat er eerst goed met elkaar gesproken moest worden. De kwestie doodzwijgen is nooit een optie. Tenminste, niet als je op een gezonde manier met elkaar verder wilt. Maar dan?

Onderzoek wijst uit dat mannen vaker naar porno kijken dan vrouwen. Hierbij komt het geregeld voor dat een van beide partners alleen naar porno kijkt. Dat wil zeggen, zonder de aanwezigheid van de ander. Vaak zijn dit mannen. Geldt dit zo voor jou? Hou er dan rekening mee dat jouw partner zich daardoor genegeerd, tweede keus of onbekwaam kan voelen. In gesprek gaan met elkaar kan hierbij relatieproblemen voorkomen.

Zijn jullie vervolgens allebei van mening dat je er samen uit wilt komen? Dan is het tijd om afspraken te maken. Hoogst waarschijnlijk zijn in de gevoerde gesprekken al de nodige verschillen in mening voorbij gekomen. Of verschillen in gevoel, emoties die er al dan niet bij komen kijken. Om een goede basis te kunnen leggen voor afspraken, is het belangrijk hier respect voor te hebben. Accepteer een eventueel verschil in mening en gevoel van je partner. Probeer hierbij samen tot een middenweg te komen.

Afspraken over het kijken naar porno

Maak afspraken over wanneer en waar er naar porno gekeken kan worden. Kijk bijvoorbeeld geen porno als de partner thuis is. En, niet onbelangrijk, bespreek met elkaar hoe vaak er gekeken kan worden. Het komt geregeld voor dat een partner van mening is dat manlief (of vrouwlief) teveel met porno bezig is. Beperk het aantal keren tot een frequentie die voor jullie allebei acceptabel is.

Wellicht kom je in gesprek met elkaar tot de conclusie dat je voortaan samen naar porno kijkt. Of misschien was dat al wel het geval. Ga dan op zoek naar iets wat jullie beiden opwindt en wat voor jullie allebei aanvaardbaar is. Volgens de schrijvers van het boek The porn report (2008) worden de meeste vrouwen in elk geval niet opgewonden van lelijke mannen in combinatie met bloedmooie vrouwen. Of scenes waarin wordt klaargekomen in het gezicht van de vrouw.

Het kijken naar porno als toevoeging, niet als vervanging

Tot slot noem ik hier, in navolging van de Vlaamse seksuoloog Frederik Feys, nog een aantal punten die belangrijk zijn om in je achterhoofd te houden. Het kijken naar porno vormt geen vervanging van de seksuele intimiteit die je deelt met je partner. Wanneer jullie seksuele relatie achteruit gaat, terwijl het kijken naar porno juist is toegenomen: ga dan opnieuw met elkaar in gesprek. Je partner is namelijk altijd beter dan het plaatje. Is dat voor jou niet het geval? Dan is het nodig je (seksuele) relatie nog eens goed te evalueren. Hierbij kan relatietherapie overigens helderheid bieden.

Meer weten?

Benieuwd naar mijn visie op relaties en veel voorkomende problemen op relatiegebied? Kijk dan eens op mijn pagina visie op relaties.

Homosexuality Gay Pride Amsterdam 2023 : De homo relatie onder de loep

Door

Op juli 30, 2014

In Uncategorized

Met de Amsterdamse Gay Pride 2023 voor de deur, besteed ik in dit blog aandacht aan relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht. Hoe zijn homoseksuelen in een relatie? Wat wordt belangrijk gevonden en wat niet? Zit er een verschil in hetero en homo relaties op dit gebied? Interessante vragen zo vlak voordat de Amsterdamse grachten roze gekleurd worden en het homoseksueel zijn drie dagen lang gevierd wordt.

Homo’s en hetero’s: een pot nat?

In 2003 publiceerde het Amerikaanse Journal of Homosexsuality een onderzoek gedaan door Dhr. J. Gottmann en Dhr. R. Levenson* naar het slagen en mislukken van relaties tussen homo’s en lesbiennes. Een belangrijke conclusie die de onderzoekers hier stelden was de volgende: Met betrekking tot tevredenheid en kwaliteit van een goede relatie, bestaan er geen verschillen tussen hetero, homo en lesbische koppels. Met andere woorden; relaties tussen homo’s en lesbiennes zijn in veel opzichten vergelijkbaar met die van hetero’s.

Hoe homo’s anders ruzie maken

In veel opzichten…maar niet in alle. Zo liet het onderzoek bijvoorbeeld ook zien dat koppels van hetzelfde geslacht, zich in een conflict minder snel uit het veld lieten slaan. Ze bleven simpelweg opgewekter. In vergelijking met hetero koppels, gebruikten homo’s en lesbiennes meer liefde en humor wanneer er een discussiepunt ter tafel wordt gebracht. Met wellicht als logisch gevolg dat de kritiek positiever werd ontvangen. De kans dat de de stemming positief blijft na onenigheid, is bij homoseksuele stellen dan ook groter dan bij de hetero stellen.

Hebben hetero stellen nog het nodige te leren? Je zou zeggen van wel. Koppels van hetzelfde geslacht gebruikten bijvoorbeeld minder vaak dominante, vijandige of emotionele tactieken om hun gelijk te krijgen. Angst en dominantie speelden in conflictsituaties minder vaak een rol bij homo stellen, dan dat bij hetero stellen het geval was. Dit lijkt te suggereren dat gelijkwaardigheid vaker voorkomt bij stellen van hetzelfde geslacht. En er wellicht ook meer waarde aan wordt gehecht.

Nog iets opvallends. Waar het bij hetero stellen makkelijker bleek om een partner te kwetsen met een negatieve opmerking, dan een partner goed te laten voelen door een positieve opmerking, lijkt dit bij de homoseksuele stellen omgekeerd te zijn. De positieve opmerkingen hadden meer effect bij partners van hetzelfde geslacht, dan negatieve. Negatieve opmerkingen zorgden minder vaak voor gekwetste gevoelens. Komt er dan helemaal geen negativiteit voor in een relatie tussen twee mensen van hetzelfde geslacht? Die conclusie wordt niet getrokken. Wel wordt hierover gezegd dat homo’s en lesbiennes een bepaalde mate van negativiteit accepteren, zonder het persoonlijk op te vatten.

Lesbiennes tonen meer emotie

Bij ruzie toonden lesbiennes vaker boosheid, humor, interesse en opwinding dan ruziënde homo mannen. Dit suggereert dat lesbiennes emotioneel vrijer zijn, positief en negatief gezien, dan homo mannen. Iets wat verklaard zou kunnen worden door onze cultuur: expressiviteit wordt bij vrouwen meer geaccepteerd dan bij mannen. Zo hadden lesbische vrouwen in een relatie bijvoorbeeld ook meer behoefte aan genegenheid, en homo mannen meer behoefte aan waardering. Beide zijn uitingen van steun, maar op een andere manier. Genegenheid is een meer emotionele uiting, waar waardering meer op ratio berust.

Gay men: pas op voor teveel negativiteit

Homo mannen dienen volgens het onderzoek wel op te passen voor teveel negativiteit in een conflict. Als de aanstichter van het conflict te negatief werd, was zijn partner niet in staat zo gemakkelijk te herstellen als hetero’s of lesbiennes in een relatie. Hoewel een bepaalde mate  van negativiteit geaccepteerd wordt, is het herstel moeilijker wanneer deze grens eenmaal overschreden is.

Let’s talk about sex

Ook op seksueel gebied lijken homoseksuelen het anders (beter?) te doen dan hetero stellen. Onderzoek uit de jaren ’70 (gedaan door Masters and Johnson) wees uit dat homo’s en lesbiennes in een toegewijde relatie opgewonden raakten van hun partners opwinding, terwijl anderen „slechts”gefocust waren op het krijgen van een eigen orgasme. Homoseksuele stellen zochten emotionele connectie tijdens de seks. Ze namen de tijd, en genoten daarbij van de extase van het vrijen. In plaats van alleen het „einddoel”voor ogen te hebben, leken zij de sensualiteit op zichzelf meer te waarderen. Maar goed, dat waren de jaren ’70…misschien is nieuw onderzoek nodig om daar anno 2014 iets zinnigs over te zeggen.

Homo specifieke hulpverlening

Al met al blijken er de nodige verschillen te kunnen bestaan in relaties tussen homo’s, lesbiennes en hetero’s. Mocht relatietherapie nodig zijn, dan kan een relatietherapeut met specifieke kennis op homoseksueel gebied helpen. Dat geldt ook voor individuele therapie.  Kijk daarvoor voor meer informatie op mijn site onder homospecifieke hulpverlening .

 

* Gotmann, J.D. &  Levenson, R. (2003). Correlates of Gay and Lesbian Couples’Relationship Satisfactionand Relationship Dissolution. Journal of Homosexuality, 45 (1).

Help! Betrapt. In gesprek gaan over porno.

Door

Op juli 27, 2014

In Uncategorized

Help! Betrapt. In gesprek over Porno

Ai… stront aan de knikker. Jeroen is betrapt bij het kijken naar porno. Zijn vrouw was ineens veel eerder thuis dan verwacht. Ze kwam net op het verkeerde moment binnen. Hij was zich aan het masturberen. De schrik in haar ogen, de walging ook. Jeroen schaamt zich enorm. Zijn vrouw vlucht naar boven, stort zich op de schone was. Ze huilt, is overstuur. Erover praten lukt nauwelijks. 

Een lastige situatie. Uit de ruzies die volgen blijkt dat Jeroen ongeveer twee keer per week naar porno kijkt. Maar dat wist zijn vrouw niet. Zijn vrouw wil sinds het voorval niet meer met hem vrijen. Jeroen zelf heeft hierdoor ook niet meer zo’n zin in seks. Terwijl hun seksuele relatie voor het porno incident prima was. Jeroen baalt van de situatie, heeft het gevoel dat hij hun relatie heeft verstoord. Tegelijkertijd begrijpt hij haar reactie niet. Alle mannen kijken toch porno? Het is toch niet zo’n big deal?

Porno kijken: geen big deal?

Misschien niet…maar wat hier het issue is, is dat zij het niet wist. Er komt een kant van haar partner naar voren die zij tot nu toe niet kende. Een kant waar zij wellicht een oordeel over heeft. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat veel mannen inderdaad wel eens porno kijken of hebben gekeken. Maar het is te kort door de bocht om daarmee de gevoelens van de partner aan de kant te schuiven als ‚onzin’. Dat zal de situatie die nu is ontstaan tussen Jeroen en zijn vrouw niet verbeteren. Aan de andere kant heeft het simpelweg verbieden van het kijken naar porno ook niet het gewenste effect. Want ook hiermee worden gevoelens en behoeften, ditmaal van de man, aan de kant geschoven zonder er over in gesprek te gaan.

Voorkom relatieproblemen, praat met elkaar

Een eerste stap in deze kwestie is dan ook de porno bespreekbaar maken. Ga met elkaar in gesprek! Hoe lastig dat ook kan zijn. Probeer er samen achter te komen waarom er naar porno gekeken wordt. Welke behoeften hierachter schuilgaan. Vormt het kijken naar porno een bliksem afleider voor gebeurtenissen van alledag? Wordt er porno gekeken uit pure ontspanning? Of voelt de man zich door het in zijn eentje kijken naar porno minder afhankelijk van zijn vrouw? Er kunnen nog veel meer redenen zijn waarom iemand het prettig vindt om naar porno te kijken. En wat is het standpunt van de partner hierin? Welke emoties vormen hiervan de grondslag? Dit kunnen lastige gesprekken zijn om met elkaar te voeren. Emoties lopen geregeld hoog op. Wanneer het onvoldoende lukt om er samen uit te komen, kan relatietherapie hulp bieden.

Porno kijken: maak afspraken

Als de gesprekken eenmaal gevoerd zijn en de emoties gedeeld, is een volgende stap het maken van afspraken. Onder welke omstandigheden kan er wellicht wel naar porno gekeken worden? Kan er voortaan misschien samen gekeken worden? Of juist niet? Hieraan besteed ik meer aandacht in mijn blog Porno kijken en afspraken.

Meer weten?

Vraag je je af of relatietherapie een helpende hand kan bieden in jullie relatie en hoe relatietherapie in zijn werk gaat? Kijk dan eens op deze pagina. Op de pagina visie op relaties schrijf ik over veel voorkomende problemen op relatiegebied en hoe daarmee om te gaan.

Onmachtgevoelens in een relatie

Door

Op juli 11, 2014

In Uncategorized

Ton heeft het aan de stok met zijn vrouw. Ze verwijt hem dat hij haar niet steunt, terwijl zij het moeilijk heeft op haar werk. Hij heeft het wel geprobeerd, maar de mogelijke oplossingen die hij aandroeg zorgden er niet voor dat de situatie verbeterde. Hij weet het niet meer, dus wil hij er ook niet meer over praten. Waar je niks over hoort, dat is er niet… zo’n beetje in die trant. Bijkomend probleem is nu alleen wel dat hij en zijn vrouw vaker ruzie hebben. Zij wil er namelijk wél steeds weer over praten, dus hij doet of hij haar dan niet hoort…  

Wellicht komt de geschetste situatie je bekend voor, lees dan vooral verder. Maar ook als dit niet het geval is en je toch meer wilt weten over de verschillen in interactie tussen man en vrouw, kan ik je onderstaand blog aanbevelen. Handig misschien, voor in de toekomst?

Verschil tussen man en vrouw

Uit het verhaal over Ton blijkt dat zijn vrouw zich inmiddels heeft neergelegd bij haar werksituatie. Ze heeft er last van, maar er is er volgens haar niets aan te doen. Toch heeft ze de behoefte haar gevoel te delen met haar man. Ze blijft het onderwerp naar voor brengen, en wil hierbij gehoord en gesteund worden. Voor Ton is het anders. Hij heeft veel meer moeite om zich bij een situatie neer te leggen die niet prettig is. Hij wil oplossingen bedenken, de situatie verbeteren. Alleen lijkt dat op het moment niets uit te halen; de ellende van zijn vrouw blijft. Dat is moeilijk te verkroppen voor Ton. Hij voelt zich niet competent als man, als partner. Een gevoel dat hij het liefst zo diep mogelijk weg stopt. De situatie dood zwijgen lijkt voor hem in eerste instantie een effectieve oplossing. Door het er niet meer over te hebben, ontwijkt hij het probleem. Op die manier hoeft hij niet te dealen met zijn eigen gevoel van onmacht. Ton sluit zich af.

Het irritante voor hem is dat zijn vrouw het toch steeds weer ter tafel brengt. Wat Ton zich waarschijnlijk niet beseft is dat met het sluiten van het deurtje onmacht, hij alle deuren richting zijn gevoel dicht doet. Meeleven met zijn vrouw lukt hierdoor niet meer.

En daar begint de situatie te wringen. Want medeleven is nou net waar zijn vrouw zo’n behoefte aan heeft: de ellende delen. Het voelt voor haar dan ook alsof hij tegen haar is, haar situatie ontkent. Zij realiseert zich op haar beurt niet dat de vork net even anders in de steel zit. Zijn terugtrekken heeft weinig met haar te maken, maar des te meer met zijn innerlijke gevoel van onmacht. Een gevoel waar hij moeilijk mee om kan gaan.

De deur openen voor haar

Er ontstaat een lastig interactiepatroon: zij praat en hij trekt zich terug. Zie je het voor je? Hij heeft al zijn deuren gesloten, potdicht… en zij staat er al tegen aan te bonzen, in de hoop dat er toch een deurtje open gaat. Geen van beiden halen ze uit de situatie waar ze eigenlijk behoefte aan hebben, ze begrijpen elkaar niet.

Aankijken i.p.v wegkijken

Ok, maar hoe nu verder? Om uit deze vicieuze cirkel te komen moet hij toch zijn deurtjes weer openen. Zijn gevoelens toelaten. Waar hij rationeel niets aan de situatie heeft kunnen veranderen, is een andere koers nodig: loslaten en gaan voelen. Meeleven met zijn vrouw is in dit geval erg belangrijk. Dat met het meeleven ook zijn gevoel van onmacht naar voren komt, is niet te vermijden. Hoe lastig dat ook is voor hem, het hoort erbij. Hij zal zich bij zijn eigen (tijdelijke) gevoel van onmacht neer moeten leggen. Zodra hij daarmee begint, zal er ruimte komen voor verandering. Verandering in de interactie tussen hem en zijn vrouw, en daarmee wellicht ook ruimte voor verandering van haar situatie. Het devies lijkt dan ook simpel: de koe bij zijn horens vatten. Oftewel in dit geval: aankijken in plaats van wegkijken.

Meer weten?

Benieuwd naar wat relatietherapie in deze situatie kan betekenen? Lees er dan meer over op mijn visie op relaties en de werkwijze van relatietherapie.

 

Mannen in relaties

Door

Op april 15, 2014

In Uncategorized

Mannen in relaties is een boeiend onderwerp. Hoe kijken mannen aan tegen relaties? Hoe stellen mannen in relaties zich op, hoe leveren zij hun aandeel? welke oplossingen vinden zij om vorm te geven aan hun relatie?

Van oudsher wordt de taak om zorg te besteden aan het gezin en daarbij ook aan de relatie het meest opgepakt door de vrouw. Zij bewaakt of het goed gaat en fungeert daarin vaak als barometer. In relatietherapie zien we dan ook meestal dat vrouwen het initiatief nemen om de stap te zetten naar therapie, wanneer de relatie vastloopt.

Voor veel mannen blijkt die stap veel minder vaak een logische. Pas wanneer

  • ze zijn vreemdgegaan, en ze zich daarover schuldig voelen en de relatie willen voorzetten/redden, of
  • de vrouw de relatie niet verder wil voortzetten en hem duidelijk maakt echt te willen te vertrekken, of
  • ze voor zichzelf de balans hebben opgemaakt, en de relatie op een nette manier willen afronden,

pas dán is relatietherapie voor mannen een logische stap.

Wat mij bezig houd, is het gegeven dat veel mannen na de verliefdheidfase en het settelen geen actieve rol meer spelen in de verdere vormgeving van de relatie. Mannen staan in mijn ervaring veel minder stil bij hoe ze hun relatie willen. Als de relatie gestart is, laten ze zien dat deze belangrijk voor hen is door voornamelijk dingen te doén, zoals o.a. zorgdragen voor het onderhoud van het huis en inkomen. Ook seksualiteit en fysieke  intimiteit zijn voor hen essentieel. Wanneer deze zaken in hun beleving goed verlopen, zijn ze tevreden en beoordelen ze de relatie als positief. (Veel mannen zouden ook niet weten wat ze nog meer zouden moeten of kunnen doen.)

Hanteren van problemen

Weinig mannen in relaties plegen zelfonderzoek naar de redenen waardoor de positieve dynamiek opdroogt. Omdat mannen oplossingsgericht zijn ingesteld, is de eerste strategie vaak dat gesignaleerde problemen voortvarend ter hand worden genomen. Het moet aangepakt en opgelost worden.

Praten over gevoel en emoties is daar maar zelden onderdeel van. Kwetsbaarheid tonen (aan hun partner) maakt veel mannen onzeker en soms zelfs angstig. Mannen zijn niet zo gemaakt. Ze moeten het gezin beschermen en dus sterk zijn.

Eveneens is een strategie denkbaar, waarbij een man wel op onderzoek uit gaat in zichzelf, maar hiervan niets deelt met hun partner. Ze broeden als het ware op een ei, en laten dat ei pas zien als het daar klaar voor is.

Als de vrouw niet meteen tevreden is met dat ei,  roept dat bij mannen vaak onmacht op. Ze zijn er vaak al lang mee bezig geweest en denken dat ze alles al bedacht hebben. Ze zitten vast aan hun eigen oplossing. Ze zijn in hun persoonlijke leven niet gewend om problemen met iemand anders nog eens van andere kanten te bekijken. (Vreemd genoeg kunnen de meeste mannen dat in hun werk juist heel goed). Ze voelen zich falen als hun oplossing niet erkend wordt.

En omdat ze falen en onmacht liever uit de weg gaan, vertaalt die onmacht zich in boosheid en zich terugtrekken. John Gottman ( Amerikaanse psychotherapeut die veel onderzoek heeft gedaan op het gebied van relaties)  noemt dit “stonewalling”.

Terugtrekking uit de relatie wordt zo een manier om conflicten en gevoelens van onmacht te vermijden. Kenmerken hiervan zijn:

  • ijzige stilte
  • in zichzelf  mompelen
  • bepaalde gespreksonderwerpen vermijden en geforceerd wijzigen
  • fysieke terugtrekking door het gezelschap van partner te mijden
  • stilte behandeling

Precies dat terugtrekken en de deur dichtgooien werkt averechts. De meeste partners reageren daar aanvankelijk op door hard op die deur te gaan bonken of proberen door die muur heen te komen. En of dat nu eindeloze ruzies of stille oorlog oplevert, het uiteindelijke resultaat is hetzelfde: de relatie verslechtert en wordt tenslotte verbroken.

Aan de slag

Het is daarom m.i. belangrijk dat mannen een meer pro-actieve houding in leren nemen. Dat ze meer zicht krijgen op hun gedrag in relaties en hun eigen aandeel in de ontwikkeling van hun relatie. Dat ze leren beseffen hoe belangrijk dit is. Zodat ze meer kunnen experimenteren met ander gedrag, en ermee vertrouwd raken. Niet door erover over te denken, maar door het daadwerkelijk te doen. Voetballen leer je ook niet door er naar te kijken.

Als therapeut wil ik mannen graag stimuleren om pro-actief aan de slag te gaan met hun relatie en zichzelf de volgende vragen te stellen:

  • Hoe wil ik mijn relatie vormgeven?
  • Wat maakt de relatie voor mij goed? Welke behoeften moeten zijn vervuld?
  • Op welke manier wil ik aandacht hebben voor mijn relatie?
  • Hoe kan ik opener zijn, zodat ik laat zien wat omgaat in mijzelf ipv me terug te trekken en hoe maak ik dat onderdeel van mijn relatie?

Meer weten?

Benieuwd naar de werkwijze van relatietherapie? Lees dan verder op deze pagina. Op de pagina visie op relaties vertel ik meer over veel voorkomende problemen binnen relaties en hoe ik daar als therapeut mee om ga.

 

Relating on ice

Door

Op februari 28, 2014

In English, Uncategorized

by our guest-blogger Christiane Waterson

 

Over the past year I have been introduced to the “Circle of Relating”, Bob and Rita Resnick’s model that illustrates the dynamic stages of connecting and withdrawing within a relationship. Many others will have got to know their work over the years, and I am wondering if I am the only one who can no longer watch any television without feeling an irrepressible urge to apply the Resnick model to any two living beings who interact on the screen.

Take the recent Winter Olympics, for example. As I was immersing myself in the beauty of ice dancing (despite the protestations of my children who believe that the only sports worth watching are those in which human beings reach a speed of at least 50 km/h) my thoughts invariably turned to the “Circle of Relating”.

The model describes any healthy relationship as being defined by four processes that the couple will live through recurrently, with contact and confluence being two of them. Contact is defined by both partners moving independently of each other but staying in touch, while confluence describes them as (re-)acting as one.

On the ice rink the dance couples act it out perfectly: Contact – yes (I noted that myself)! The performance wouldn’t be half as impressive if they drew a line across the rink and went about doing their twizzles and step sequences each in their own space. For a start, the audience wouldn’t know which way to look! A fluent display of touching and releasing each other, only to find one another again moments later emphasises the strength of the couple’s connection.

And then: Confluence – yes! The way in which those pairs perform their programmes seems to be all about sensing what your partner does, producing exact movements simultaneously and moving as one to the same tune. It makes for compelling viewing.

Obviously some manage it better than others. So what makes the difference?

Take the German pair, for example. Both were clearly gifted ice dancers and together they put on an entertaining, funny show (who says that Germans have no humour!), but, as the commentator remarked, despite well-executed dance components they never seemed to move as one. Clearly lots of contact here, but not enough in the way of confluence.

The young Russian pair made a better job out of dancing as one. They floated effortlessly across the ice and seemed linked to each other by invisible elastic bands. I’d personally say that it helped the overall impression that they wore costumes of the same colour, but surely a more experienced critic than I am would be able to see past that!

And indeed, both top-ranked couples appeared on the ice in non-matching outfits and still enchanted the audience (and judges) with a flawlessly (con)fluent interpretation of their chosen piece of music. After each independently executed movement, they reconnected visibly through their touch and gaze. These couples seemed completely tuned into one another and connected through their identical interpretation of the same tune.

I was left wondering how many hours of training had gone into performances like these. Hours spent practising moves, but also getting to know your partner inside and out, and learning to sense their movement and mirror them in the exact same way. How amazingly well you must know each other in order to move in such complete unison!

In the end, the American couple went home with the gold medal. And with Bob and Rita Resnick being their compatriots, it just goes to show that collectively the Americans must know a thing or two about the processes of relating!!

 

Romantic love

Door

Op februari 12, 2014

In English, Uncategorized

by Marike de Valk

It’s a funny idea to dwell on: the concept of the relationship as a form of romantic love is only a century old. The characteristic of Romanticism was that the loved one was unreachable, this kept the dream and passion alive. The most beautiful art has been created by artists who were unhappy and suffered from a broken heart .

And the marriage was no romance. The wife was happy when she had a decent man who brought bread on the table, was healthy and did not hit or drink. A man was happy if his wife could take care of the children and the household, and there would be intercourse regularly.

How did we ever arrive at the point that we want to combine marriage with romance?

It seems that, after a period in which we discovered how important a good childhood is and in which our parents set boundaries for us, we now arrive in a period in wich we expect things of our relationships. We aim for the highest, for as the saying goes: “The sky’s the limit”.

But always pursuing perfection, creates a feeling of stress and dissatisfaction in our society. People do not learn how to deal with limitations and will eventually reach the point of a rude awakening. They have worked hard, have pursued the world, and are tired, stressed and unhappy . They have not learned to stop and enjoy what is right in front of them. They will constantly aim for what is not there yet; the glass is always half empty …

I am convinced that all relationships come to a point at which we must learn how to cope with each other’s limitations. If you do not learn from what a relationship brings you, your relationship might come to an end after which you will enter into a new relationship. As you did not learn what was needed from the previous relationship, the new relationship will take you back to the same point. If you want to grow old with your partner, you have to learn to take a look at your relationship with him/her instead of what you do not get out of it.

Like the paediatrician Winnicott once said; “a mother is not perfect, but “good enough”. In addition to that, I would like to state that a relationship is not perfect, but ” good enough” as it is.

Don’t you agree ?

___

Midlife-crisis

Door

Op februari 12, 2014

In English, Uncategorized

by my colleague Marike de Valk

 

“I think he is in a midlife crisis! ‘

We often hear this statement in the therapy room, after which the wife substantiates this claim with remarks of the husband having purchased a motorcycle, dying his hair, hanging out with ‘the boys’ more often, wanting to purchase a glitzy car and at times falling in love with another woman, usually years younger than his partner.

Midlife crisis or not, when you feel dissatisfied or unhappy about your life there is a considerate chance that this will lead to relationship issues, and very often even cheating.

If you’re not careful , it will linger under the surface. Life is so full of things that need to be done, that after a long day of work you come home exhausted and just want to sit on the couch switching channels. Everything in your life has a meaning, a rhythm, a routine. All projects are on track; the house has been purchased, children have been born, the promotion you were longing for has been received, ​​or not, you feel yourself getting older and having to go the gym more often. There are no major problems, but you are certainly not enjoying life to the fullest.

And your partner, well, is a repetition of the same old routine, the deadliest comment I have ever heard in this context was; “My wife was a beautiful book, but I read it from cover to cover already”.

So then the question arises: is this it? Do I want to be that old? Is this the life I want to lead? Do you live your life or is your life being lived?

That is what people report when they suddenly fall in love: that they finally have the feeling that they are living their lives, they are struck, blood starts flowing again, life has meaning again.

It would be nice if it does not have to come that far if you regularly take a close look at your life.

How does that sound to you? Do you still really enjoy your life? Do you regularly feel inspired? Are you still regularly touched? Can you still wonder and feel real happiness, real joy, without any alcohol? And are you occasionally really sad or really angry? Do you feel real emotions or are they toned down?
And do you still show a real interest in your partner, or do you fill everything in for her/him without checking? Do you give each other genuine attention? And how is your sex life? Do you still make love to each other to your mutual satisfaction? Do you encourage each other in your personal development and ambitions? Are you each independent or will you end up as a drouzy couple on similar bikes with identical windbreakers?

It pays to consciously reflect on these questions on a regular basis. Start now and make up the balance before you get into this crisis.

You will do yourself and your partner a big favour!

 

 

Parentshouse

Door

Op januari 12, 2014

In Uncategorized

Het Parentshouse blijkt het  initatief  te zijn van Dominee Rob Visser. Hij kwam in 2010 op verzoek van de protestante kerk op IJburg in Amsterdam  wonen en richtte daar de gemeente de Binnenwaai op.

Woonruimte voor gescheiden ouders

Na zijn komst werd hij geconfronteerd met de situatie van jonge, gescheiden ouders die het niet lukte om na hun scheiding geschikte en  betaalbare woonruimte te vinden. Door een gebrek hieraan werden vaak de jonge vaders gedwongen een zwervend bestaan te leiden van tuinhuis naar anti-kraak. Dit kwam hun ouderschap en de mogelijkheid tot co-ouderschap niet ten goede.

De dominee ging aan de slag en vond uit dat in IJburg in verhouding tot andere stadsdelen veel  meer jonge gezinnen woonden. En dat er in met name Ijburg weinig betaalbare huizen aanwezig waren of huizen die gesplitst konden worden. Hij zocht contact met woningstichting de Key om te kijken wat voor mogelijkheden er zouden zijn m.b.t de huisvesting. Ook werd er aandacht gevraagd voor dit onderwerp  via het plaatselijke huis – aan – huis blad de Brug. Dit leverde veel reacties op uit de buurt. Zo rolde de bal verder.

In dezelfde periode dat Dominee Visser bezig was met zijn onderzoek werd door een groep zzp-ers het scheidingscafé IJburg opgericht. Hier konden  gescheiden ouders elkaar  ontmoeten en kon er juridisch advies worden gegeven. Dit project leverde publiciteit op, in combinatie met de acties van Dominee Vissser wat resulteerde in de oprichting van “Parentshouse”.

In overleg met woonstichting de Key werd er een onverkoopbaar huis ter beschikking gesteld om tijdelijk huisvesting te bieden aan dakloze ouders. Deze plannen rondom dit beschikbare huis  werden door, doorkruist door angstige en boze buurtbewoners. Hierdoor viel dit huis af.

Divorce

Gelukkig werd er een alternatief gevonden. In eerste instantie was de verwachting dat er vooral mannen zouden komen wonen. Dit leverde vergelijkingen op met deRTL4 tv-serie Divorce. In dit programma delen immers 3 gescheiden mannen een huis.

Dit is niet helemaal het geval bij het Parentshouse. Dit  staat open voor zowel mannen als vrouwen. Voorwaarden zijn dat de bewoners er maximaal 1 jaar in het mogen wonen, de huur delen en  geacht worden zich goed te verhouden met de andere medebewoners. Hun kinderen hebben de mogelijkheid om te komen logeren, echter mogen er niet wonen.

Zo is er  voor hen de mogelijkheid gecreëerd om tot rust te komen en en te werken aan de vormgeving van hun co-ouderschap.
2Doc maakte een interessante documentaire over welke impact het heeft op je leven wanneer één van je ouders na een scheiding uit je leven verdwijnt, door toedoen van de andere ouder. Gebroken

Parentshouses zijn er in het belang van het kind, zodat kinderen opgevangen kunnen worden in hun eigen wijk, dicht bij beide ouders.
Op vrijdag 17 januari 2014 werd het eerste Parentshouse officieel door de Burgemeester van Amsterdam de heer E. van der Laan geopend. Inmiddels is de Stichting Parenthouses uitgegroeid tot een grote organisatie met een groot aantal Parentshouses door heel Nederland.

Impact van scheiding

Als relatietherapeut vind ik het geweldig dat er een nieuwe vorm gevonden is om ondersteuning te bieden aan gescheiden ouders  met betrekking tot huisvesting. Wat natuurlijk ook effect heeft op andere zaken als afwikkeling van de scheiding, zorg om de kinderen, vormgeven van ouderschap. In mijn praktijk als relatietherapeut maak ik wekelijks mee wat een impact een scheiding heeft.  Het vinden van geschikte en betaalbare woonruimte  is daarbij tegenwoordig een groot probleem. Door al de veranderingen, die al plaatsvinden bij een scheiding, is er juist een plek nodig  om tot rust te komen en je niet zorgen te hoeven maken over je woonplek.

Ik draag dit initatief een warm hart toe en ben benieuwd naar de ervaringen en ontwikkelingen.

Verbinding

Door

Op januari 5, 2014

In Uncategorized

In de aflevering van vanavond van Boer Zoekt Vrouw zag ik een prachtig voorbeeld van hoe verbinding níet tot stand komt.

Er worden lijstjes gemaakt om klusjes te doen op de boederij van Aletta. Ook al gaat het om verbinding: Aletta maakt een lijst voor zichzelf met klussen. De deelnemende mannen maken een andere lijst.

Uiteindelijk stelt Patrick voor aan Aletta om iets samen met haar te doen. Iets waar hij haar mee kan helpen. Aletta vertelt dat ze wel wat hulp kan gebruiken bij het maken van yoghurt. Wanneer ze aan de slag gaat met het maken van de yoghurt doet ze dit zelf.

Patrick kijkt toe en komt niet in actie. Hij vertelt hier in zijn eigen woorden wat over tegen de camera: als het gaat om samenwerken moet er wel verbinding gemaakt worden. Hij wacht op een handreiking /actie van Aletta, maar die komt er niet.

Hij zit stil en wacht af. Het is mooi om te zien hoe hij daarin bij zichzelf blijft. Aletta gaat rustig door met haar activiteiten en reikt niet uit.

Voor mij wordt in dit voorbeeld duidelijk dat het in verbinden gaat om uitreiken, je gewoonte/ comfortzone achterlaten en je open stellen.

 

Pagina 2 van 3

Vorige

Volgende

© 2022 Wilfried Sluys Gestalttherapie